Uzun zamandır beni etkileyen bir film izlememiştim. Belki de o yüzden uzun zamandır yazı yazamadım. Life of Pi filmi beni tekrar düşüncelerimi kelimelere dökmeye itti. Bir Bengal kaplanı, bir zebra, bir sırtlan, bir orangutan ve genç bir delikanlı. Bunları National Geographic belgesellerinde bile zor aynı karede görürüz. Life of Pi filmi bunları bir araya getiriyor. Hem de daracık bir alanda, ufak bir filikada. İnsanların yanı sıra envai çeşit hayvan taşıyan bir gemi batar ve bu birbirinden farklı canlılar aynı filikada hayatta kalmaya çalışır.

Life of Pi filmi sadece hayatta kalma mücadelesini konu alan bir film değil tabi ki. Öyle olsaydı orangutan ve zebra anında heba olur, sırtlan ve insan da kaplana yem olurdu, kaplan da açlıktan ölürdü ve film biterdi. Size tabi nelerin olduğunu yazmayacağım ama şunları söylemek istiyorum.

Filmde inanılmaz bir görsellik var. Zaten en iyi görüntü yönetmeni, en iyi özel efekt Oscar ödüllerini de boşuna almadı. Görselliğin yanı sıra, filikadaki tek insanı canlandıran Suraj Sharma’nın etkileyici performansı var. Çok derin bir hikaye ve çok derin bir anlam var. Ve filmin sonundaki soruyu siz de kendinize sorduğunuzda…. neyse bu kadar yeter.

Yönetmen Ang Lee gerçekten başarılı bir iş çıkarmış. Yann Martel’in romanından uyarlanan filmin kitabını da okumak için sabırsızlanıyorum. Genelde filmden sonra kitabını okumayı sevmem, çünkü kitap okurken her şeyi kendi hayalime göre canlandırırım, bu durumda hep film gelecek aklıma, ama filmde romana ne kadar bağlı kalındığını merak ediyorum.

Filmde kaplanlı sahnelerin %86′sı bilgisayar ile gerçekleştirilmiş ve sadece %14′ünde gerçek bir kaplan kullanılmış. Ama inanın filmi izlerken hangi sahnelerde gerçek kaplanın, hangi sahnelerde bilgisayar görüntülerinin kullanıldığını ayırt etmek mümkün değil. Gerçekten en iyi efekt Oscar ödülünü hak etmiş bir yapım. Güzel bir film izlemek istiyorum diyorsanız, Life of Pi filmini kaçırmayın derim.