"Tanrım, artık bir ateist olduğum için beni bağışla, ama Nietzsche’yi okudun mu? Ne kitap! Ulu Tanrım, sana karşı dürüst olacağım. Bir teklifte bulunacağım sana. Benden büyük bir yazar yarat kiliseye döneyim. Ve lütfen Tanrım, bir ricam daha olacak: annemi mutlu kıl. İhtiyar o kadar önemli değil, onun şarabı var ve sıhhati yerinde, ama annem her şeye kaygılanır. Amin."
Konumuz John Fante. Çok sevdiğim yazarlardan biridir bu abi. Kadınlar adlı kitabının önsözünde Bukowski onu tanrısı ilan etmiştir ki, iyi yapmıştır bunu…
Ask the Dust John Fante 650x351 John Fante John Fante "Ağzınla öp beni çünkü açım Meksika ekmeğine" Ask the Dust John Fante
Denver, Colorado’da 1909’da doğdu. Bir italyan göçmenidir. Katolik okullarında okuduktan sonra Kolorado Üniversitesine başlayıp bırakmıştır. Babası 1929 yılında aileyi terkedince çok yoksullaşmış ve California’ya taşınmıştır. Balık işçiliği yapmaya ve yazılar yazmaya başlamıştır. Sonraları Wilmington, Long Beach, Manhattan Beach, Los Angeles, California’nın Bunker Hill bölgesi yaşamış olduğu yerlerdir ve Hollywood, Echo Park ve Malibu’da kaldığı evlerde işiyle, tüm bu yerlerle, insanlarla ve kendisiyle ilgili yazılar yazmıştır. "Bahara Kadar Bekle, Bandini", "Los Angeles Yolu", "Toza Sor" ve şeker hastalığı yüzünden kör olduğu için eşi Joyce’a dikte ettirdiği kitabı "Bunker Tepesi Düşleri", Arturo Bandini karakterinin Fante tarafından yaratıldığı, insanlarca içselleştirildiği, belkide yarı otobiyografik olarak kendini bize anlattığı efsane kitaplardır. Bunun dışında Türkçeye çevrilmiş kitapları vardır.
Fante, işlerinde yoksulluk, katoliklik, aile hayatı, İtalyan-Amerikan kimliği, spor ve yazma hayatı gibi konuları tema olarak işlemiştir.
"Ağzınla öp beni çünkü açım Meksika ekmeğine"
Charles Bukowski kişisi Fanteden Kadınlar kitabının önsözünde bahseder. Şimdi bundan uzun uzun bahsetmeyeceğim. Şöyle der: "……….Fante benim tanrımdı….. onun nerede kaldığını tahmin etmeye çalışırdım…….. tanrıların kapısını çalamazsın……" Sonuçta Fante kitapları, ilk basımından en az 60 yıl sonra, Bukowski denilen bu kişi tarafından tekrar tanıtılmış ve belkide hak ettiği çok satanlar listesine girmiştir. Kendisine bu nedenle teşekkürü bir borç bilirim.
Bir de Avi Pardo var hayatımızda. Eğer Bukowski’yi okuyabiliyorsak, onu tanıdıysak ve Fanteyi, Bandiniyi biliyorsak bunu bu değerli çevirmene borçluyuz. Bir İngilizce öğretmeni olarak şunu söyleyebilirim, bir eseri çeviri olarak okumanız sizden çok şey alabilir. Ama bazen Avi Pardo diye birisi gelir ve sizin yazınızın bile üslubunu hissettirdiği saygıyla değiştirir, yazıyı ve okumayı sevdirir.
"Uzun parmaklarını aç ve yorgun ruhumu geri ver. Ağzınla öp beni çünkü açım Meksika ekmeğine. Burun deliklerime yitik kentlerin kokusunu üfle ve ellerim unutulmuş bir güney sahilini andıran beyaz gerdanında ölmeme izin ver. Şu uykusuz gözlerimdeki özlemi al ve bir güz tarlasında uçuşan kırlangıçları besle onunla çünkü seni seviyorum, Camilia, ve adın dönmeyen sevgilisi için son nefesini verirken gülümseyen cesur prensesin adı kadar kutsal.."
Yine, "hissettirdikleri" bölümünde karşınızdayım. Bir yandan gülersiniz, bir yandan çok ama çok hüzünlenirsiniz okurken. Kah kendi çekingenliğinizi ve hayalperestliğinizi bulursunuz içinde, kah kendi muhteşem kişiliğinizi. Kendinize söyleyemediklerinizdir ve kendinizle yüzleşemediklerinizdir John Fante, Arturo Bandini. Ben Bandiniyim. Derin, duygulu, çekingen, naif, hayalperest, dürüst.. Hem de çok dürüst. Ben Bandiniyim. İşte Fante denildiğinde aklıma gelen bu. Bir insan nasıl bu kadar samimi olabilir? Fante abimizdir, en iyi arkadaşımızdır o. O, güzel bi kardeşimizdir, sevgilimizdir, içimizdeki çekingendir. Ben Bandiniyim. Ailemizdir, ailemizin bir numaralı hayalperestidir o. Ben bu nedenle Fanteyim, Arturoyum. Ben Bandiniyim. Varsın hepsi Hrant Dink olsun. Ben değilim. Siz bilmem kimin götünün kılısınız, ben Arturo Bandiniyim.
